Ο Έλληνας Συγγραφέας και ηθοποιός Γιώργος Ηλιόπουλος που έργα του έχουν ανέβει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό συνεχίζει τις παραστάσεις του για λίγο ακόμα στο Αθηναϊκό κοινό. Το "Πως να καταστρέψετε την ζωή σας" συνεχίζεται μέχρι τέλος Μαρτίου κάθε Δευτέρα στις 21:00



«ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΤΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ»

Υπότιτλος: «Αν η ζωή σου ήταν ταινία ποια θα ήθελες να είναι;»

του Γιώργου Ηλιόπουλου

Ερμηνεία: Γιώργος Ηλιόπουλος

Σκηνοθεσία: Βασιλική Ανδρίτσου

ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ - ΡΙΑΛΤΟ

Απο 16 Ιανουαρίου 2017 και κάθε Δευτέρα στις 21:00



Προσπάθησες πολλές φορές να καταστρέψεις τη ζωή σου και δεν τα κατάφερες;

Σιχάθηκες να ζεις μέσα στην ευτυχία και στην καλοπέραση;

Βαρέθηκες αυτό το αυτάρεσκο χαμόγελο της επιτυχίας στο πρόσωπο σου;

Κουράστηκες να είσαι μόνιμα ευτυχής; Δεν θέλεις πια να προκαλείς με την ευδαιμονία σου;

Θέλεις να είσαι κι εσύ ένας φυσιολογικός άνθρωπος όπως όλοι οι διπλανοί σου;

Δοκίμασες νέες τεχνικές , ακολούθησες συμβουλές φίλων , ανατολίτικες πρακτικές;

Είδες tutorial στο You Tube αλλά δεν τα κατάφερες;

Σταμάτα να ταλαιπωρείσαι! Υπάρχει λύση!

Η νέα επαναστατική μέθοδος που λειτουργεί 100%

Μιλώ για εγγυημένη καταστροφή και δεν κάνω πλάκα!

Είμαι ο Γιώργος και κάποτε ήμουν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Είχα μια ζωή παραμυθένια και κατάφερα να τα κάνω όλα σκόνη .

Αυτή μου τη γνώση θέλω να την μοιραστώ μαζί σου!

Η μέθοδος μου λειτουργεί γιατί είναι αληθινή!

Μη χάνεις άλλο χρόνο η καταστροφή σε περιμένει κι εγώ μπορώ να στην δώσω!

Έλα τώρα κι αν πραγματικά θέλεις να καταστρέψεις την ζωή σου - εγώ μόνο ξέρω και μπορώ να σου δείξω το ΠΩΣ!

Το «Πώς να καταστρέψετε την ζωή σας» είναι η νέα αφοπλιστικά «αληθινή» κωμωδία του Γιώργου Ηλιόπουλου, σε ερμηνεία του ιδίου, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Βασιλικής Ανδρίτσου, στο πλήρως ανακαινισμένο Θέατρο ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ - ΡΙΑΛΤΟ απο την Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017 και θα παίζεται κάθε Δευτέρα στις 21.00.



Ευσεβείς και ασεβείς πόθοι, προσδοκίες, έρωτες, πάθη και κυρίως λάθη, σκέψεις, λέξεις, ναί, όχι, αλλά, ίσως, στροβιλίζονται αριστοτεχνικά σε αυτήν την τρελή, μοντέρνα, γλυκόπικρη κωμωδία, όπου σε κάθε χαρακτήρα ίσως αναγνωρίσεις κάτι απο τον εαυτό σου και υποσυνείδητα αναρωτηθείς.....



«Αν η δική μου ζωή ήταν ταινία ποια θα ήθελα να είναι;»



Η παράσταση έχει πολλές κινηματογραφικές αναφορές και είναι ντυμένη με μουσικές από ταινίες.



Promo Trailer: https://youtu.be/1LxqYnO_Eds 

Παραγωγή : Γιώργος Κατσιβαρδέλος



Πληροφορίες:



“Πως να καταστρέψετε την ζωή σας”Θεατρικός Μονόλογος (Bitter comedy) του Γιώργου Ηλιόπουλου



Σκηνοθεσία: Βασιλική Ανδρίτσου

Ερμηνεία: Γιώργος Ηλιόπουλος

Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριλού Κατσαφάδου

Υπεύθυνος παραγωγής: Θοδωρής Σταμπούλος

Art Work Σκηνικών: Θανάσης Κόκκας

Γραφιστικά: Θοδωρής Σαράφης

Επιμέλεια παραγωγής: Αλέξανδρος Ρήγας

Έναρξη παραστάσεων: 16 Ιανουαρίου 2017 Δευτέρα στις 21:00 Διάρκεια: 2 ώρες με 10λεπτο διάλειμμα. Τιμή εισιτήριου:12 ευρώ (+ 10 δωρεάν εισιτήρια σε άνεργους για κάθε παράσταση, με την επίδειξη της κάρτας ανεργίας)

Προπώληση: WWW.VIVA.GR

Θέατρο ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ - ΡΙΑΛΤΟΚυψέλης 54 , ΚυψέληΤηλ κρατήσεων: 2114107764Ημέρες και ώρες ταμείου: κάθε μέρα 10:00 – 22:00









Προπώληση μέσω www.viva.gr

Ο Θωμάς Τσακαλάκης - Διδάκτωρ Πολιτισμικών Σπουδών και Επικοινωνίας τού Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και πτυχιούχος του τμήματος Αγγλικής και Ελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας τής Φιλοσοφικής Σχολής τού Ε.Κ.Π.Α - είναι ο σημερινός καλεσμένος του Σταύρου Σταυρόπουλου στην εκπομπή ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ ΜΑΖΙ, στην συχνότητα της ΕΡΤ Open 106.7 FM.
Θα μιλήσουν για την "Μισανθρωπία" (εκδ. Σμίλη 2015), για τον Μπέκετ ("Η μηχανή Μπέκετ", εκδ.Πατάκη 2013), αλλά και για το ροκ εν ρολ.




Να είστε όλοι εκεί - χωρίς κηδεμόνες.




ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ ΜΑΖΙ
Στην ΕΡΤ Open 106.7 FM





Κάθε Πέμπτη, τις δύο τελευταίες ώρες της μέρας, 10 - 12 μμ

“Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον εντεινόμενων και αυξανόμενων απειλών η στάση της Ε.Ε γίνεται μέρος του προβλήματος και μάλιστα ενός προβλήματος που όπως αποδεικνύει το παρελθόν μπορεί να πάρει κρίσιμες και επικίνδυνες διαστάσεις”

Ακολουθεί ολόκληρη η δήλωση της ευρωβουλευτού Σοφίας Σακοράφα για τη θέση της Ε.Ε έναντι των τουρκικών προκλήσεων

“Κι ενώ κλιμακώνεται η τουρικική προκλητικότητα στο Αιγαίο με τις παραβιάσεις και παραβάσεις των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας να αποτελούν σχεδόν πάγια καθημερινότητα, η Ε.Ε με επίσης προκλητικό τρόπο κρύβεται πίσω από το δάκτυλό της. Χλιαρή και εκτός πραγματικότητας υπήρξε η απάντηση της ύπατης εκπροσώπου της Ε.Ε σε σχετική ερώτηση που κατέθεσε η ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα, καταγγέλοντας την τουρκική επιθετικότητα και απαιτώντας τη δέσμευση της Ε.Ε σε συγκεκριμένα μέτρα έναντι των τουρκικών παραβιάσεων.

Η Ευρωπαική Επιτροπή, τη στιγμή που η Τουρκία αποφασίζει να βγάλει στο Αιγαίο για έρευνες το σκάφος “Πίρι Ρέις” περιορίστηκε στην υπενθύμιση προς την Τουρκία της δέσμευσής της για την ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας.

Η υποκρισία της Ε.Ε είναι πρόδηλη.

Η απροθυμία της να υπερασπιστεί το Διεθνές Δίκαιο αλλά και τα ίδια της τα σύνορα παροιμιώδης.

Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον εντεινόμενων και αυξανόμενων απειλών η στάση της Ε.Ε γίνεται μέρος του προβλήματος και μάλιστα ενός προβλήματος που όπως αποδεικνύει το παρελθόν μπορεί να λάβει κρίσιμες και επικίνδυνες διαστάσεις.”

ΚΕΝΤΡΟ «ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ» ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΑ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ Η ΖΩΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ


‘Έχει συμπληρωθεί ένας χρόνος από τότε, που οι πρώτοι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στο camp των Θερμοπυλών.
Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης αρωγός από την πρώτη στιγμή στους πρόσφυγες προσπάθησε και συνεχίζει να προσπαθεί να βοηθήσει στην επίλυση των καθημερινών προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν αλλά έχει και σαν προτεραιότητά της να αναδεικνύει στην κοινωνία αυτά τα προβλήματα ώστε οι πολίτες να λαμβάνουν γνώση για τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες οι άνθρωποι αυτοί επιβιώνουν, προσπαθώντας να επανακτήσουν στοιχειωδώς την αξιοπρέπεια, που ο πόλεμος βίαια τους άρπαξε.

Σαν Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης έχουμε να καταγγείλουμε την απαράδεκτη συμπεριφορά των υπευθύνων της δομής απέναντι μας και τα εμπόδια, που βάζουν στην προσπάθειά μας είτε να επικοινωνήσουμε με τους πρόσφυγες είτε όταν θέλουμε να προσφέρουμε σ’ αυτούς ανθρωπιστική βοήθεια όπως ρούχα τρόφιμα κλπ. Ακόμα κι όταν, επικουρικά στη δουλειά των γιατρών του camp, θέλουμε να προσφέρουμε ιατρική βοήθεια μέσω εθελοντών γιατρών ή γιατρών του Νοσοκομείου, μετά από παράκληση των προσφύγων, και εμείς και οι πρόσφυγες δεχόμαστε αναίτιες απρόκλητες επιθέσεις και απειλές, λες και οι πρόσφυγες είναι φυλακισμένοι και δεν έχουν το δικαίωμα σαν ελεύθεροι άνθρωποι να απευθύνονται για βοήθεια, ιδιαίτερα δε στα μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης, τα οποία έμπρακτα και ανιδιοτελώς τόσο καιρό βρίσκονται στο πλευρό τους.




Σε προηγούμενη συνάντηση, την οποία είχαμε σαν μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης με τον κ. Αντιπεριφερειάρχη, μας ζητήθηκε να ειδοποιούμε κάθε φορά για την κάθε επίσκεψή μας στο camp των Θερμοπυλών. Στα πλαίσια της δόμησης μιας καλής συνεργασίας με σκοπό τη βοήθεια προς τους πρόσφυγες, αποδεχθήκαμε έμπρακτα τα παραπάνω, αλλά οι υπεύθυνοι της δομής ούτε με αυτό έμειναν ικανοποιημένοι βρίσκοντας κάθε φορά την ίδια δικαιολογία της λάθος επιλογής της ημέρας επίσκεψης (Κυριακή) από πλευράς μας.


Είναι φανερό ότι οι εκπρόσωποι της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, οι οποίοι έχουν την ευθύνη λειτουργίας της δομής, προτάσσοντας έναν κανονισμό λειτουργίας, που οι ίδιοι δημιούργησαν στα μέτρα τους, προσπαθούν συστηματικά να απαγορεύσουν την είσοδο των μελών της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στους χώρους του camp, αποκόβοντας έτσι τους πρόσφυγες από το κίνημα αλληλεγγύης. Δεν δίστασαν ακόμη και να καλέσουν την αστυνομία προκειμένου να μας απομακρύνουν από το camp. Γιατί άραγε ενοχλούνται τόσο πολύ από την παρουσία μας;


Εάν ο στόχος των κρατούντων (ή των υπευθύνων της δομής) καθώς και των εκάστοτε ΜΚΟ, που δραστηριοποιούνται στο camp των Θερμοπυλών ήταν η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων θα συνεργάζονταν με το κίνημα αλληλεγγύης.

Αλλά τελικά φαίνεται ότι ο στόχος του κράτους είναι να μετατραπούν τα κέντρα «φιλοξενίας» σε κέντρα κράτησης οδηγώντας τους πρόσφυγες σε πλήρη αποκλεισμό και γκετοποίηση και με ταυτόχρονη μεταφορά της ευθύνης για τη διαμόρφωση των συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων στις ΜΚΟ, που δραστηριοποιούνται με το αζημίωτο στα κέντρα «φιλοξενίας».

Παρ’ όλα αυτά εμείς επιμένουμε και έχουμε να αναφέρουμε ενδεικτικά μερικά από τα προβλήματα, τα οποία κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες επικοινωνίας μας με τους πρόσφυγες, μπορέσαμε να καταγράψουμε, όπως:

• Κακή ποιότητα και ανεπαρκής ποσότητα των παρεχόμενων γευμάτων. Απουσία λαχανικών. Υπάρχουν ελλείψεις σε βρεφικό γάλα σε σκόνη , σε κρέμες, πάνες, είδη υγιεινής.
  
  
• Ελλιπής παροχή ιατρικής φροντίδας (κυρίως οδοντιατρική και οφθαλμολογική)
  
  
• Η θέρμανση είναι ελλιπέστατη και σε συνθήκες κρύου, όπως αυτές που ζήσαμε το φετινό χειμώνα, δεν επαρκεί.
  
  
• Η καθαριότητα ελλιπέστατη ιδιαίτερα στις τουαλέτες.
  
  
• Τα χαρτιά των προσφύγων και γενικά η διαδικασία παροχής ασύλου ή μετεγκατάστασης (π.χ. λόγω επανένωσης οικογενειών) κινούνται πάρα πολύ αργά και καμία πληροφόρηση δεν δίνεται σ’ αυτούς τους αδύναμους ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σ’ αυτές τις διαδικασίες του κρατικού μηχανισμού, που στήθηκε για αυτό το λόγο.
  
  
• Κακή και αυταρχική συμπεριφορά των υπευθύνων της δομής. Οι πρόσφυγες απειλούνται ξεκάθαρα όταν έρχονται σε επαφή με τους αλληλέγγυους.
  
  

Ξέφυγαν από τον πόλεμο, τη φτώχεια, τα απολυταρχικά καθεστώτα, επέζησαν από το πέρασμα του θανάτου της Μεσογείου και βρέθηκαν στις ευρωπαϊκές δομές «φιλοξενίας» έγκλειστοι και αποκλεισμένοι.

• Η δυσκολία, που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες στο να ταξιδέψουν από το camp στις Θερμοπύλες σε μια άλλη πόλη, εκτός και εάν έχουν μια πολύ σοβαρή δικαιολογία, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η δομή στην ουσία αποτελεί χώρο εγκλεισμού και εκτοπισμού των προσφύγων από την κοινωνία. Ένα χώρο όπου οι πρόσφυγες, μακριά από την πόλη και τη ζωή της, σαπίζουν κυριολεκτικά μέσα στην καθημερινή μιζέρια τους χωρίς χρήματα, χωρίς να γνωρίζουν πότε και εάν θα φύγουν από τις Θερμοπύλες για τον κάθε προορισμό, που έχει ο καθένας τους και επομένως χωρίς ελπίδα για το μέλλον τους.
  
  

Οι γεννήσεις στην Ελλάδα μειωθήκαν κατά περίπου 10%, ενώ στη Σουηδία και την Τσεχία σημείωσαν αύξηση της τάξης του 20%.

Οι Ελληνίδες γεννάνε λίγα παιδιά και σε μεγάλη ηλικία σε σχέση με το μέσο όρο της ΕΕ. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα που συνάγεται από μία έρευνα της Eurostat για τη γονιμότητα στην ΕΕ που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Ειδικότερα, ο λεγόμενος δείκτης γονιμότητας ήταν το 2015 στην Ελλάδα 1,33 έναντι 1,25 που ήταν το 2001. Στην ΕΕ ήταν 1,58 και 1,46 αντιστοίχως. Το 2015 οι υψηλότεροι δείκτες ήταν στη Γαλλία (1,96) και Ιρλανδία (1,92), ενώ οι χαμηλότεροι ήταν στην Πορτογαλία, στην Κύπρο, την Πολωνία, την Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία.

Σε ό,τι αφορά τη μέση ηλικία στην οποία μία γυναίκα αποκτά παιδί, στην Ελλάδα, το Λουξεμβούργο, την Ιταλία και την Ισπανία είναι τα περίπου 30 χρόνια. Στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Λετονία και τη Πολωνία, η αντίστοιχη ηλικία είναι μεταξύ 26 και 27 ετών. Τέλος, μεταξύ 2001 και 2015 οι γεννήσεις στην Ελλάδα μειωθήκαν κατά περίπου 10%, ενώ στη Σουηδία και την Τσεχία σημείωσαν αύξηση της τάξης του 20%.

Η Ανακοίνωση της εκτελεστικής επιτροπής της ΑΔΕΔΥ

Στις 9 Μαρτίου 2017 στο H΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, θα εκδικαστεί η υπόθεση της μήνυσης κατά μελών του κινήματος ενάντια στην αύξηση της τιμής του εισιτήριου των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.

Τον Ιανουάριο του 2011, έγιναν μια σειρά κινητοποιήσεις από συνελεύσεις γειτονιάς και άλλες συλλογικότητες για το θέμα της αύξησης του εισιτηρίου και για τη διεκδίκηση της δωρεάν μετακίνησης των ανέργων. Η συνέλευση των κατοίκων της περιοχής Λόφου Λαμπράκη διακινούσε ανακοίνωση όπου είχε αναγραφεί ένα κινητό τηλέφωνο για παροχή ενημέρωσης και επικοινωνία.

Στις 8 Φεβρουαρίου του 2011 κατατέθηκε μηνυτήρια αναφορά από την ΤΡΑΜ Α.Ε. Στη συνέχεια, η ελληνική αστυνομία ζήτησε και πήρε από τη Cosmote το όνομα του χρήστη της τηλεφωνικής σύνδεσης.

Τελικά με βάση τη μήνυση της ΤΡΑΜ Α.Ε. ασκήθηκε ποινική δίωξη στο πρόσωπο στο οποίο ανήκει ο αριθμός του κινητού τηλεφώνου. Στη συνέχεια, όμως, ασκήθηκε ποινική δίωξη και στους τρεις μάρτυρες υπεράσπισης, επίσης κατοίκους της περιοχής, που κατέθεσαν στα πλαίσια της προκαταρκτικής εξέτασης, αυτή τη φορά με την κατηγορία «διέγερσης σε απείθεια κατά των νόμων»!!!

Η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ καταδικάζει την απαράδεκτη ποινικοποίηση της ελευθερίας της έκφρασης και της αλληλεγγύης.

Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, έξω από το υπουργείο Οικονομικών, στην Καραγιώργη Σερβίας, την Πέμπτη 9 Μάρτη και ώρα 4μμ., καλούν η ΠΟΕ-ΔΟΥ, η ΟΣΥΟ και η ΕΤΥΕ όλους τους υπαλλήλους του ΥΠΟΙΚ.

Η συγκέντρωση γίνεται προκειμένου να πιέσουν την πολιτική και διοικητική ηγεσία για την οριστική επίλυση όλων των συσσωρευμένων προβλημάτων που εξακολουθούν να παραμένουν άλυτα, παρά τις όποιες υποσχέσεις, όπως: η μισθολογική εξομοίωση όλων των εργαζομένων, η δημοσιοποίηση του συστήματος αξιολόγησης που θα εφαρμοστεί, η απόσυρση της αστικής και ποινικής ευθύνης των ελεγκτών βεβαίωσης και είσπραξης, η υποβάθμιση της Τ.Ε. και Δ.Ε. κατηγορίας, οι αναξιοκρατικές μετακινήσεις χωρίς ενιαία, αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια κτλ.

• Για την ανακοίνωση της ΠΟΕ-ΔΟΥ, εδώ.
• Για την κοινή ανακοίνωση και των τριών Ομοσπονδιών,εδώ.

Ένας στους πέντε ανθρώπους σε όλον τον κόσμο πιστεύει πως οι γυναίκες είναι κατώτερες των ανδρών και πρέπει να μένουν στο σπίτι και πως οι άνδρες είναι πιο ικανοί στον χώρο εργασίας και στο σχολείο, σύμφωνα με μια παγκόσμια έρευνα τα αποτελέσματα της οποίας δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Σχεδόν το σύνολο των 17.550 ανθρώπων που έλαβαν μέρος στην έρευνα συμφωνούν πως οι άνδρες και οι γυναίκες πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα, αλλά τρεις στους τέσσερις ερωτηθέντες απάντησαν πως οι γυναίκες εξακολουθούν να βιώνουν κοινωνική, πολιτική και οικονομική ανισότητα.

«Είναι ενθαρρυντικό πως η τεράστια πλειονότητα τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών σε όλο τον κόσμο πιστεύουν στις ίσες ευκαιρίες αλλά την ίδια στιγμή οι περισσότεροι εξακολουθούν να πιστεύουν πως η πραγματική ισότητα δικαιωμάτων δεν έχει φθάσει ακόμη», είπε η Κούλι Κάουρ-Μπάλαγκαν, διευθύντρια στην Ipsos MORI που πραγματοποίησε την έρευνα.




πηγή ergasianet

"Τα κορίτσια αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερα εμπόδια για να πάνε στο σχολείο, βιώνουν τη βία και την κακοποίηση από κοντινά τους πρόσωπα, ζουν με τις συνέπειες επιβλαβών πρακτικών όπως ο ακρωτηριασμός των γεννητικών τους οργάνων ή των γάμων σε παιδική ηλικία και άλλες σοβαρές παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους" επισημαίνει η UNICEF με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις, αναφέρει ο οργανισμός, υπονομεύουν τους στόχους για τη βιώσιμη ανάπτυξη, την καλή υγεία, ευημερία, πρόσβαση σε ποιοτική εκπαίδευση και ισότητα όλων των ανθρώπων.

Τα κορίτσια στην εφηβεία, που αντιπροσωπεύουν σήμερα σχεδόν τις δύο στις τρεις νέες μολύνσεις HIV στην ηλικιακή ομάδα τους, πρέπει να προσεγγιστούν με επιλογές για πρόληψη και θεραπεία. Ένα στα τέσσερα κορίτσια εξακολουθεί να παντρεύεται σε παιδική ηλικία και η πρακτική του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων συνεχίζεται να εξαπλώνεται σε ορισμένες χώρες. Διακρίσεις επικρατούν λόγω φύλου και κοινωνικές νόρμες σε πολλά μέρη του κόσμου, υποβιβάζοντας τα κορίτσια σε μια χαμηλότερη κοινωνική θέση, ακόμη και μέσα στις ίδιες τις οικογένειές τους. Τα αφήνουν ευάλωτα στην εκμετάλλευση και τη βία, γεγονός που αποτελεί εμπόδιο στην προώθηση ειρηνικών και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνιών.

Σήμερα, 32 εκατομμύρια κορίτσια είναι εκτός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και 29 εκατομμύρια εκτός του χαμηλότερου επιπέδου της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ενώ πάνω από τα δύο τρίτα των χωρών έχουν επιτύχει την ισότητα των φύλων στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, λιγότερες από τις μισές έχουν επιτύχει ισότητα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Οι μεγαλύτερες ανισότητες μεταξύ των φύλων εντοπίζονται στη Δυτική και Κεντρική Αφρική, όπου μόνο 79 κορίτσια εγγράφονται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση για κάθε 100 αγόρια.


AΠΕ

Από τον Γιώργο Μουργή
Αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες για τη "δική τους σημερινή μέρα" Για ένα κόσμο χωρίς καταπίεση, χωρίς ανισότητες ,αποκλεισμούς και διακρίσεις για καμία γυναίκα.

«Και όταν θα `ρθουν οι καιροί

που θα `χει σβήσει το κερί

στην καταιγίδα

Υπερασπίσου το παιδί

γιατί αν γλιτώσει το παιδί

υπάρχει ελπίδα…»

Πώς «σκέφτονται» τα μάτια των παιδιών, καθώς ξυπνούν μέσα σε ένα κελί πλάι στη μάνα;

Τι «σκέφτονται» τα μάτια των παιδιών όταν αναζητούν τη μάνα που «αγνοείται» πίσω από τα κάγκελα;

Και στις δυο κατηγορίες φυλακισμένων μωρομανάδων η «σκέψη» των ανηλίκων παιδιών, εμπεριέχεται σαν θλιβερή εκδοχή μιας ταυτόσημης κατάστασης.

Τι απάντηση δίνεις στην εγκληματική περιθωριοποίηση ανήλικων ψυχών;

Την σωματική και τη ψυχική, της στέρησης ελευθερίας ενός παιδιού ή την έλλειψη της μητρικής επαφής.

Η λέξη φυλακή αρκεί για να προκαλέσει συνειρμούς φοβικών συνδρόμων ενεργοποίησης της εικόνας των συνθηκών εγκλεισμού και της ανελευθερίας.
Νόμος χωρίς καμιά ουσιαστική πρόνοια…

Στις γυναικείες φυλακές του Ελαιώνα Θήβας, παρά τη δήθεν ευεργετική διάταξη Παρασκευόπουλου για την αποφυλάκιση μωρομανάδων, μόνο μια κατάφερε να αποφυλακιστεί, ενώ ήδη είχε εκτίσει το τελευταίο μέρος της ποινής της.

Αυτή τη στιγμή, στις γυναικείες φυλακές κρατούνται μητέρες κρατούμενες μαζί με τα παιδιά τους, ηλικίας ως τριών ετών, όσο δηλαδή επιτρέπει ο νόμος.
Κάποια από αυτά τα παιδιά μετά τη συμπλήρωση του τρίτου έτους θα απομακρυνθούν από τις μάνες, με πιθανή κατάληξη να βρεθούν στην άτυπη φυλακή της ιδρυματοποίησης.
Δύο γυναίκες κρατούμενες βρίσκονται σε κατάσταση εγκυμοσύνης, τα μωρά θα γεννηθούν μέσα στη φυλακή, κάνοντας τα πρώτα τους βήματα με τα κάγκελα πρώτη εικόνα και το κελί φυσικό χώρο ανάπτυξης, παιχνιδιού και παιδικού δωματίου.

Αυτά τα μωρά θα ακολουθούν το πρόγραμμα της φυλακής, στη λογική του σωφρονιστικού κωδικά «ή φυλακίζεσαι ή στέρησε τη μητρική αγκαλιά».

Όταν και τα πλέον συντηρητικά κομμάτια του πολιτικού κόσμου εκφράζουν τη βούληση να αλλάξει το νομικό πλαίσιο για τις μητέρες κρατούμενες, αναρωτιέται κανείς πώς ο ίδιος ο Σύριζα, με την υποτιθέμενη ευαισθησία στα δικαιώματα των κρατούμενων, αφήνει να εξελίσσεται αυτή η βαρβαρότητα στις ελληνικές φυλακές.

Η επιδίωξη μιας νομικά προηγμένης κοινωνίας για το καλύτερο δυνατό των παιδιών, όπως η μετατροπή της κράτησης των μανάδων σε κατ’ οίκον περιορισμό, αποτελεί  θεμελιακό όρο πολιτισμού προς την ομαλή κοινωνικοποίηση – διαπαιδαγώγηση.
Η αύξηση των χρόνων που αφορούν στην καταδικαστική ποινή αποτελεί ανθρωπιστική απόφαση, ανεξάρτητη μνημονιακών δεσμεύσεων, προϊόν πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης.

Το αυτονόητο, δηλαδή, όπως ισχύει σε πολλά κράτη παγκοσμίως, με σκοπό τη προστασία, την ακέραιη διαφύλαξη της σωματικής και ψυχικής υγείας των ανήλικων παιδιών, ώστε να μην συνδέονται σε καμιά περίπτωση με το ενδεχόμενο εγκλεισμού στη φυλακή.

Η φυλάκιση ή η απομάκρυνση ενός παιδιού απ’ τη μητέρα δεν συνάδει με κανένα σωφρονιστικό θέσφατο.

Αποτελεί πράξη νομικίστικης εκδίκησης, με ολέθριες τραυματικές συνέπειες άσβηστης βιωματικής εγγραφής στο παιδικό ψυχισμό.

Ας αναλογιστούμε τη ζωή ενός παιδιού πίσω από τα κάγκελα.

Πίσω από τα προσωπικά δράματα, όπως επιμελώς ο πολιτισμικός και πολιτικός αυτοματισμός καμώνονται πως δεν τα βλέπουν, κρύβεται η μοναδική θέληση για ζωή, για μάθηση και ελευθερία ξεπερνώντας το αρχέγονο αίσθημα της αυτοσυντήρησης.

Ξεπερνώντας τον αναχρονιστικό σωφρονιστικό κωδικά, την απαρχαιωμένη τιμωρητική δικαστική προδιάθεση.
Η επιτυχία της Δέσποινας, αφορμή συνάντησης με τη κόρη της

Τέτοια θέληση απέδειξε και η μωρομάνα κρατούμενη Δέσποινα Π. στα εικοσιοκτώ της, εννιά χρονιά μετά την αποφοίτηση της από το λύκειο.

Κατάφερε να επιτύχει στις Πανελλαδικές Εξετάσεις και να μπει δεύτερη στο τμήμα Τεχνολογίας Τροφίμων του ΤΕΙ Καλαμάτας. Επιβραβεύτηκε γι’ αυτή την επίδοση μαζί με άλλους τέσσερις κρατούμενους, αφού επιτεύχθηκε ο στόχος της πρώτης επιλογής στα μηχανογραφικά τους.
Η Δέσποινα, μου μίλησε όπως ήθελε ή μάλλον όπως έπρεπε:

«Επέλεξα να μην ζήσω με την νεογέννητη κόρη μου μέσα στη φυλακή, απεμπολώντας το δικαίωμα του νόμου να την έχω κοντά μου μέχρι τα τρία της χρόνια.

Φοβόμουν τις μνήμες και όσα θα τραυμάτιζαν τη τρυφερή ηλικία της παραμονής στο κελί.

Φοβήθηκα τον στιγματισμό της, εξαιτίας αυτής της παραμονής, από τον κοινωνικό περίγυρο.

Το διάβασμα για τις Πανελλήνιες γίνονταν με δυσκολίες, εξαιτίας  έλλειψης χρόνου αλλά η ελπίδα της επιτυχίας συνδυασμένη με την εκπαιδευτική άδεια ήταν μοναδικό συναίσθημα.

Πώς να στο περιγράψω για να καταλάβεις ότι η εκπαιδευτική άδεια είναι η ποθητή συνάντηση με τη κόρη μου, χωρίς να τραυματίζεται ψυχικά, από τους παγωμένους τοίχους του εγκλεισμού μου;

Η έγνοια μου για τη μικρή και τον άντρα μου με κυριεύει πολλές φορές τα βράδια. Όταν κλείνει η πόρτα. Το πιο άσχημο συναίσθημα που νιώθει μια μάνα στη φυλακή.

Έχει τύχει βράδυ, ξυπνώντας από όνειρο να φαντάζομαι ή να διαισθάνομαι ότι κάτι κακό είχε συμβεί στην κόρη μου. Ήθελα τόσο πολύ να μιλήσω και με τους δύο στο τηλέφωνο αλλά δεν μπορούσα. Ο νόμος της αποφυλάκισης με τον όρο του κατ΄οίκον περιορισμού πρέπει να τροποποιηθεί, ώστε να συμπεριλάβει μεγαλύτερες ποινές, χωρίς να παραμένει κενό γράμμα η εφαρμογή του. Παλεύουμε γι’ αυτό όλες οι μωρομάνες

Κρατιέμαι ζωντανή κάνοντας όνειρα για τη κόρη μου, τον άντρα μου και τις σπουδές μου. Παίρνω οξυγόνο από αυτά, μέσα στην ασφυξία του κελιού. Θέλω να τελειώσω τη σχολή μου για το επόμενο βήμα ζωής, με την οικογένεια μου και μια δουλειά στο αντικείμενο μου.

Δεν παραιτούμε όσο αδικημένη κι αν νιώθω για την ποινή, όσων μου καταλογίστηκαν.

Όσο δύσκολο κι αν είναι οικονομικά και ψυχολογικά για μια οικογένεια χωρίς πόρους η συνέχιση του δικαστικού αγώνα, ελπίζω να δικαιωθώ στον Αρειό Πάγο τον ερχόμενο Ιανουάριο».
Μια εικόνα… αντί επιλόγου

Από περιγραφή μιας κρατούμενης στις φύλακες της Θήβας:

«Σήμερα καθώς πήγαινα στη κουζίνα, την οποία χρησιμοποιούν οι μητέρες κρατούμενες που βρίσκονται έγκλειστες μαζί με τα παιδιά τους, είδα ένα κοριτσάκι θα ‘ταν δε θα ‘ταν δύο ετών, να έχει πατήσει σ’ ένα σκαμπό προκειμένου να πιαστεί στα κάγκελα και να δει λίγο ουρανό, λίγο ήλιο. Η εικόνα πραγματικά ήταν γροθιά στο στομάχι…».

πηγή : Νόστιμον ήμαρ